België en waarom je beter geen grappen kunt maken....

België is drietalig: vlaams, waals en duits zijn de voertalen. België is een jong land, ontstaan tijdens de Belgische revolutie waarin het zich afsplitste van Nederland. Willem I was in de ogen van de zuiderlingen een despoot die meer ophad met het protestantse noordelijk deel van Nederland dan met het overwegend katholieke zuiden....
 Als er al geïnvesteerd werd in industrialisatie of infrastructuur en dan met name in kanalen en waterwegen (de havens) dan gebeurde dat nooit onder de rook van Antwerpen en zuidelijker. Maar ze betaalden wel allemaal mee aan de staatsschuld en zo werd het zuiden letterlijk leeg-gebloed. Dit waren de zuidelijke gebieden na verloop van tijd goed zat en er braken regionale "nationalistische" rellen uit. De aanleiding kon werkelijk van alles zijn, in dit geval een opvoering van een patriottische opera.
Uiteraard probeerde Willem dit allemaal te voorkomen, door hard in te grijpen maar na een korte hevige oorlog van ongeveer vier dagen werd er een voorlopig bewind geïnstalleerd, dat vanuit Brussel het land zou gaan aansturen. Het bleef daarna namelijk nog lang onrustig in het land, want er was veel onenigheid over de koers die men moest gaan varen.
Dat België een jong land is dat worstelt met haar identiteit kun je zien aan de vaak absurde en overdreven monumenten die men bouwt in zo'n situatie. Dit zie je overigens niet alleen in België maar ook in Duitsland en Italië, en bij gelegenheid ook in ons land.
Monumenten die al vanaf 10 kilometer afstand te zien zijn, zijn geen uitzondering. Het Koning Albert monument is er één van zes verdiepingen en het IJzermonument in Diksmuide is zelfs tien verdiepingen hoog. Daar valt het vuurtorentje in Egmond (dat min of meer opgedragen is aan de helden van de oorlog over de afscheiding van België) wel een beetje bij weg, maar ook in Nederland zijn er genoeg monumenten die aan de periode na Napoleon herinneren.

In ieder geval hebben wij hier de twijfelachtige eer om de meest absurde oorlogsheld uit die tijd te vereren, commandant Jan van Speyk, van de vuurtoren uit Egmond. Hij offerde zichzelf en een schip op om uit Belgische handen te blijven, helaas vond hij het nodig om van de 31 bemanningsleden er 28 mee naar de bodem van de zee te nemen, alsook een onbekend aantal Antwerpenaren die op het punt stonden om het schip te enteren. Dit was in de ogen van de Nederlandse overheid een heldendaad, in de ogen van de families die achterbleven zonder vader of zoon gewoon moord. Van Speyk had namelijk helemaal niemand gewaarschuwd...